Εδώ και καιρό οι ψυχολόγοι μας λένε πως για να νιώσει κανείς ευτυχισμένος δεν χρειάζεται να έχει περισσότερο από κάτι, αλλά να νιώσει επαρκής με αυτά που έχει. Πράγματι η ικανοποίηση στη ζωή συχνά έρχεται όταν αφαιρείς από αυτήν την ανάγκη να θες πάντα περισσότερα και όταν ζεις με μια αίσθηση αυτονομίας και ελευθερίας.

Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες παγίδες οι οποίες σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μιζέρια και τη δυστυχία.

Για αυτό αν θες να απολαύσεις τη ζωή σου, θα πρέπει να έχεις το νου σου.

 

#1 Η παγίδα των «Πρέπει»

Πόσες φορές έχεις κάνει κάτι το οποίο δεν ήθελες αλλά πίστευες πως πρέπει να το κάνεις;
Τα πρέπει αποτελούν στην πραγματικότητα μια από τις παγίδες τις τελειομανίας. Πρόκειται για άκαμπτους κανόνες, οι οποίοι μας αναγκάζουν να κάνουμε κάτι το οποίο δε θέλουμε γιατί υπερεκτιμούμε το πόσο κακό είναι αυτοί οι κανόνες να μην ακολουθούνται.

Φυσικά δεν είναι όλα τα πρέπει «κακά». Το «δεν πρέπει να κλέβεις» πχ, αποτελεί έναν χρήσιμο κανόνα για κινηθεί κάποιος στην κοινωνία. Ωστόσο όταν οι αποφάσεις που παίρνεις για τη ζωή σου εξουσιάζονται αποκλειστικά από τα πρέπει και όχι από τα θέλω, καταλήγεις να μη ζεις μια ζωή την οποία απολαμβάνεις. Και κυρίως καταλήγεις να μην νιώθεις ελεύθερος, γιατί δεν έχεις τον έλεγχο στη ζωή σου.

Ρίξε λοιπόν μια ματιά στις επιλογές που έχεις κάνει μέχρι τώρα και αναρωτήσου: «Γιατί διάλεξα το Α και όχι το Β», «Το ήθελα πραγματικά ή με οδήγησε κάποιο πρέπει σε αυτή την επιλογή;»

Για να αποφύγεις λοιπόν αυτή την παγίδα στο μέλλον, μάθε να ρωτάς τον εαυτό σου: «Γιατί να το κάνω αυτό; Θέλω να το κάνω ή απλά πρέπει;».

 

 

#2 Η παγίδα της φιλοδοξίας

Το να αγγίζεις τα όρια σου και να πιέζεις τον εαυτό σου σε βοηθάει να εξελιχθείς και να θριαμβεύσεις. Όμως η φιλοδοξία χρειάζεται ως ένα σημείο. Από εκεί και πέρα παύει να είναι χρήσιμη και μετατρέπεται σε ένα δόκανο που σε κρατάει αιχμάλωτο.

Πολλοί είναι αυτοί που πέφτουν θύμα των ίδιων τους των επιθυμιών. Το μόνο που κάνουν είναι να τρέχουν πίσω από τον ένα στόχο μετά τον άλλο. Όμως δεν το απολαμβάνουν. Επικεντρώνονται τόσο πολύ στο κυνήγι του στόχου τους που παύουν να δίνουν σημασία στα πράγματα γύρω τους και κάποια στιγμή το ίδιο το κυνήγι σταματάει να έχει νόημα.

Η φιλοδοξία χρειάζεται λοιπόν, αλλά πρώτα χρειάζεται να βρεις αν ο στόχος είναι υγιής και ρεαλιστικός. Αν δεν απολαμβάνεις καθόλου την ίδια τη διαδικασία και οι στόχοι σου δεν είναι ευθυγραμμισμένοι με τις αξίες σου τότε χρειάζεται να αναθεωρήσεις.

Σταμάτα λοιπόν να κοιτάς βραχυπρόθεσμα τους στόχους σου και ξεκίνα να ρωτάς τον εαυτό σου: Τι θες από τη ζωή σου; Που θες να είσαι σε πέντε με δέκα χρόνια από τώρα; Τι θες να έχεις πετύχει; Τι θες να λένε οι άλλοι για εσένα;

 

 

#3 Η παγίδα του να παριστάνεις το θύμα

Αυτή είναι και η πιο επικίνδυνη παγίδα.

Όταν νιώθεις αδύναμος και θύμα των περιστάσεων δύσκολα θα κάνεις κάποια κίνηση να αλλάξεις κάτι. Και όταν δεν δρας τότε δεν ασκείς και έλεγχο στη ζωή σου πράγμα που σε οδηγεί να νιώθεις ακόμα πιο αδύναμος και θύμα των περιστάσεων.

Χρειάζεται να αναγνωρίζεις στον εαυτό σου πότε ξεκινάς να γκρινιάζεις, να επιρρίπτεις ευθύνες αλλού και γενικά να γίνεσαι απαισιόδοξος. Το μοτίβο αυτό σε οδηγεί από μόνο του στη μιζέρια, για αυτό το λόγο μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να μένει στα αρνητικά.

Αποδέξου πως κάτι πήγε λάθος, πως κάτι που δε μπορούσες να ελέγξεις συνέβη και πως δεν πήγαν όλα όπως τα υπολόγιζες. Όμως μη μένεις εκεί, πάρε τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου και όρμα.
Δες τι επιλογές έχεις, πάρε τις αποφάσεις σου και ξεκίνα να διεκδικείς τη ζωή που θέλεις!

 

Βασίλης Σέμπος

Leave a comment